-
1 dur
I - ru; -ry; loc sg - rze; mdur brzuszny — typhoid (fever)II inv; MUZ* * *I.dur1mipat. typhus; dur brzuszny typhoid fever; dur plamisty typhus fever, epidemic typhus; dur plamisty endemiczny murine l. endemic typhus.II.dur2a.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dur
-
2 tonacja
-i; -e; gen pl; -i; fMUZ key* * *f.1. muz. key; utwór w tonacji F-dur piece in F major.2. (= gama barw l. odcieni) tone, tones; w jasnej/ciemnej tonacji in light/dark tones.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tonacja
-
3 as
* * *I.as1miGen. -a1. karty ace; as trefl/karo/kier/pik ace of clubs/diamonds/hearts/spades; mieć asa w rękawie have an ace up one's sleeve; wyciągnąć asa z rękawa pull an ace out of one's sleeve.2. sport ace, service ace.mppl. -y (= mistrz, znakomitość) ace; as lotnictwa ace (pilot); as piłkarski ace footballer.II.as2n.indecl. muz. ( nazwa dźwięku) A flat; tonacja As-dur key of A flat major; tonacja as-moll key of A flat minor.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > as
-
4 tonacj|a
f (G pl tonacji) 1. (kolorystyka) (ubioru, wnętrza, dekoracji) colour a. color US scheme; (obrazu, fotografii) tonality- wystrój domu był utrzymany w pastelowej tonacji the interior of the house was decorated in pastel shades2. (charakter) (utworu, filmu, wypowiedzi) key przen.; tenor 3. Muz. key- tonacja molowa/durowa a minor/major key- tonacja a-moll the key of A minor- koncert w tonacji e-moll/G-dur a concerto in E minor/G major4. (wysokość głosu) pitch- głos o niskiej/wysokiej tonacji a high-/low-pitched voice- mówił, nie zmieniając tonacji he talked, keeping his voice at the same pitchThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tonacj|a
-
5 du|r1
Muz. Ⅰ n inv. (skala muzyczna) major (scale) Ⅱ adj. [tonacja, gama, trójdźwięk] major- wszystkie gamy dur i moll all the major and minor scalesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > du|r1
См. также в других словарях:
tonacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. tonacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}muz. {{/stl 8}}{{stl 7}} związki harmoniczne i melodyczne zachodzące w kompozycji muzycznej opartej na określonej gamie : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tonacja — ż I, DCMs. tonacjacji; lm D. tonacjacji (tonacjacyj) 1. muz. «związki harmoniczne i melodyczne w utworze muzycznym, opartym na materiale dźwiękowym określonej gamy» Tonacja minorowa, majorowa. Symfonia w tonacji G dur, fis moll. 2. szt. «zespół… … Słownik języka polskiego
dur — I m IV, D. u, Ms. durze 1. lm M. y → tyfus 2. blm przestarz. «zamroczenie umysłu; odurzenie, obłęd» II ndm muz. «skala diatoniczna, gama, tonacja, oparta na wielkiej tercji; major» Gama C dur. Polonez As dur. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
as — I m IV, DB. asa, Ms. asie; lm M. asy 1. «karta do gry, mająca najwyższą wartość w danym kolorze» As karo. As kierowy, treflowy, pikowy. Bić asem atutowym. Wychodzić asem kierowym (a. z asa kierowego). 2. «człowiek celujący w czymś (np. w zawodzie … Słownik języka polskiego
a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca … Słownik języka polskiego
b — 1. «druga litera alfabetu łacińskiego (i polskiego) oznaczająca spółgłoskę b» Małe b, duże B. 2. «spółgłoska dwuwargowa zwarta, twarda, dźwięczna» 3. «litera oznaczająca w numeracji porządkowej: drugi; w numeracji liczbowej używana dla… … Słownik języka polskiego
c — 1. «litera odpowiadająca spółgłosce c» ◊ A b c «rzeczy podstawowe, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny» 2. «spółgłoska bezdźwięczna, przedniojęzykowo zębowa, zwarto szczelinowa, twarda» 3. muz. «pierwszy dźwięk w diatonicznym szeregu… … Słownik języka polskiego
e — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę e» 2. «samogłoska ustna, przednia, średnia, płaska» 3. muz. «trzeci dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: mi» ∆ E dur «gama i tonacja durowa z czterema krzyżykami» ∆ e moll «gama… … Słownik języka polskiego
es — I m IV, D. esu 1. ndm «nazwa litery s» 2. częściej w lm «ozdobna figura, nieregularna linia w kształcie litery s; coś układającego się w kształt litery s, zawijas» Kreślić esy i koła. Włosy układały się w esy. ∆ Esy floresy «linie nieregularne,… … Słownik języka polskiego
f — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę f» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» 3. muz. «czwarty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: fa» ∆ F dur «gama i tonacja durowa z jednym bemolem» ∆ f… … Słownik języka polskiego
fis — ndm muz. «dźwięk f podwyższony o pół tonu» ∆ Fis dur «gama i tonacja durowa z sześcioma krzyżykami» ∆ Fis moll «gama i tonacja molowa z trzema krzyżykami» … Słownik języka polskiego